บันทึกการเดินทางในช่วงหลังยังน่าติดตามไม่แพ้ช่วงแรก เหตุการณ์ต่างๆที่ไม่ได้คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น กับวันเวลาที่เหลือในกรุงโซล สองวันครึ่งกะ สองคืน

ยุนจู สาวน้อยที่มาเป็นไกด์จำเป็น

ตามแพลนจริงๆแล้วของผมวันนี้ ผมจะไปเดินเล่นแถวๆหมู่บ้าน Bukchon Hanok ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ แต่หลังจากเมื่อคืนแพลนผมคือ ตามใจเพื่อนชาวเกาหลีที่จะพบกันวันนี้ เผื่อว่าเค้ามีสถานที่ดีๆ พาไป

ชูยุนจู คือชื่อเกาหลีของเพื่อนใหม่คนนี้ เรานัดเจอกันที่สถานี Anguk ทางออก 2 ซึ่งห่างจากพระราชวังเคียงบกแค่ สถานีเดียว ผมมาถึงที่หมายก่อน จึงยืนรอบริเวณป้ายรถเมลที่คนเยอะๆเผื่อเกิดว่า ยุนจู คนแปลกหน้าคนนี้เกิดเป็นมิฉฉาชีพขึ้นมา(เข้าโหมดระวังภัยที่จะเกิดรอบด้าน 555) ยืนรอไม่ถึงสิบนาที ไลน์ก็เด้งเข้ามาถามว่าผมอยู่ไหน เค้าอยู่ตรงทางออกแล้ว

ผมเดินหาเพื่อนเกาหลีไม่นาน ก็เจอกับเด็กผู้หญิงคนนึง เธอเหมือนออกมาจากนิตยสารแฟชั่น จึงเดินเข้าไปทักทาย ยุนจูใช่ไหม ยินดีที่ได้รู้จัก ผมวิวาส (อันนี้แปลไทยแล้ว 555)

เล่าถึงยุนจู ยุนจูถามผมว่าผมอายุเท่าไหร่แล้ว ผมบอกอายุผมไป เธอชมว่าจริงหรอเธอนึกว่ารุ่นเดียวกับเธอ คือ ประมาณ 25-26 ซะอีก ยุนจูเป็นเด็กที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัย เธอต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ทำให้เธอไม่มีเวลาที่จะออกเดินทาง แต่เธอก็อยากจจะพบปะเพื่อนใหม่จึงได้มาสมัครเว็บ Couchsurfing และผมคือเพื่อนคนแรกของเธอ อ้ออีกอย่างเธอเรียกเอกภาษาอังกฤษ ทำให้เธอสื่อสารได้ดีมากๆๆๆๆๆ สำเนียงศัพท์ สุดยอด เป็นผมเองที่ดูคุยกะเธอไม่รู้เรื่อง จนบางครั้งจบลงด้วยหน้าเอ๋อๆ บวกกับยิ้มให้ เป็นอันว่ารู้กัน 5555

อาหารเกาหลีจริงๆจังๆมื้อแรกที่ Insa-dong

หลังจากทักทายกันได้ไม่นาน เนื่องจากแสงแดดที่แผดเผา จำเป็นต้องหาที่หลบแดดอยู่ ยุนจูดูเป็นคนที่ไม่กลัวแดด เธอพกพัดมาอันนึงแล้วก็เดินๆๆๆๆ ลัดเลาะไปเรื่อยๆ จนมาถึงย่านที่ชื่อว่า อินซาดง ที่ที่เราจะมาหาของอร่อยราคาไม่แพงกินกันที่นี่ เพื่อเติมพลังก่อนที่จะเดินทางต่อ

และก็มาถึงร้าน ร้านที่ยุนจูพาเข้ามาผมไม่รู้ชื่อร้านหรอก แต่รู้ว่า อยู่ข้างๆ กับShoppingmall ขายของที่เค้าทำสโลปขึ้นไปเรื่อยๆ ร้านตกแต่งสไตล์โบราณ เมนูอาหารหน้าร้าน แน่นอนเป็นอาหารเกาหลีแทบทั้งหมด

ไกด์จำเป็นของเรา เริ่มแนะนำเมนูอาหาร รวมทั้งเทคแคร์ผมดีมาก ให้ลองนู้นลองนี่ ไอ้นี่เรียกอะไร คืออะไร พร้อมเขียนลงกระดาษให้เรารู้อีกด้วย

พูดถึงอาหารเกาหลี ผมให้เลยตั้งแต่ไปมา สิงค์โปร ฮ่องกง ไต้หวัน ผมให้อาหารเกาหลีเป็นอาหารนอกบ้านที่อร่อยที่สุด คงเพราะสามประเทศที่ผ่านมาอาหารเป็นสไตล์จีน จืดๆ เลี่ยนๆมั้ง อาหารเกาหลีมีรสเผ็ดบ้าง หวานบ้าง เค็มแบบกลมกล่อมบ้างถือว่าผ่านเลยล่ะสำหรับผม

หลังจากอิ่มท้อง ยุนจูชวนเดินต่อ เธอพาเดินไป shoppingmall ข้างๆที่ทางเดินเป็นสโลป เธอก็ชี้นู้นนี้ ผมเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แล้วเธอก็ถามผมว่า ไม่ชอบช็อปปิ้งหรอ เลยตอบเธอไปว่าผมไม่ใช่สายช็อป ขอเดินดูเรื่อยๆ ดีกว่า แต่เธอไม่ต้องกังวล อยากพาไปไหนพาไปเลย ขอติดตามไปด้วยเท่านั้นเอง 555

เดินดูร้านค้ามาเรื่อยๆ จนมาถึงชั้นบนของอาคาร ทีนี่มีคล้ายๆที่โซลทาวเวอร์ คือให้คู่รักมาเขียนแผ่นป้ายแล้วก็คล้องไว้ ด้านบนจึงเต็มไปด้วยแผ่นป้ายสีชมพูห้อยเต็มไปหมด

เดินกันต่อตามถนนในอินซาดง ยุนจูชี้ให้ดูร้านสตาร์บัค ที่ชื่อเป็นภาษาเกาหลี ซึ่งเป็นแห่งแรกแห่งเดียว ที่ใช้ชื่อสตาร์บัคเกาหลี

ยังเดินกันต่อกับแดดร้อนๆ ผมมักเดินตามหลังเธอเสมอ ยุนจูเดินเร็วจริงๆ แถมอึดด้วย แดดไม่กลัว เรานี่ ทั้งร้อน ทั้งเมื่อย เดินเร็วไปไหน แต่ก็ได้ตามไปเรื่อยๆ ซึ่งน่าจะปกติของคนที่นี่ ซึ่งเน้นระบบขนส่งมวลชล ส่วนที่เหลือก็เดินเอา ประกอบด้วยอากาศที่นี้ไม่ได้ร้อนอ้าว แบบเมืองไทยจึงมีการฝึกฝนการเดินมาเป็นอย่างดี

จนแล้วจนรอดเธอเห็นผมท่าทางไม่ดีและ จึงบอกว่าเราแวะร้านนี้หาอะไรเย็นๆกินสักหน่อยก่อนแล้วค่อยไปต่อ ผมก็ไม่รู้นะว่าเราจะไปไหนกัน แต่ตอนนี้หิวน้ำ……..

พักยกเรียบร้อย กับน้ำกีวี่ปั่นเย็นๆ ชื่นใจ แล้วเธอพาเดินต่อ วันนี้มีแต่เดินจริงๆ ครับ กับแดดตรงหัวตอนบ่ายโมงกว่าเนี่ย เอ้า เดินหน้าเดิน

National folk museum of Korea พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านแห่งชาติเกาหลี

หลังจากไกด์จำเป็นพาเดิน ตะลุยโซลจนเมื่อยแล้วเมื่อยอีก ก็มาถึง พิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง ตัวอาคาร ด้านนอก สร้างตามแบบฉบับของเกาหลีซึ่งมีความสวยงามไม่แพ้พระราชวังเลย แต่ เอ๊ะ คุ้นๆ นะ เห้ยยย จริงด้วย นี่คืออาคารที่มองเห็นได้ตอนที่อยู่พระราชวังเคียงบก ที่แท้ เราเดินวนกลับมาที่เดิมนี่เอง ที่นี่เข้าชมฟรีครับ สามารถเดินเข้าได้เลย

ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันพฤหัส แต่ผู้เข้าชมค่อนข้างเยอะ ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ มาทัศนศึกษา ก็ดีครับครึ่กครื้นดี 5555

ด้านในประกอบด้วยห้องต่างๆมากมาย โดยจะจัดแสดงถึงความเป็นอยู่พื้นบ้าน ของคนเกาหลีในสมัยโบราณ อย่างภาพด้านบน ก็จะเป็นห้อง รวมถึงข้าวของที่เค้าใช้งานจริงๆ ยุนจูอธิบายต่างๆได้ดี แต่กลับเป็นตัวเราเองฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง

ด้านบนเป็นการจำลองพิธีแต่งงานของคนเกาหลีในสมัยโบราณ ส่วนภาพด้านล่างนี้เป็น เกี้ยวแห่ศพของกษัตริย์โบราณ

หลังจากอิ่มหนำกับพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านเกาหลีแล้ว ยุนจูบอกว่า งั้นเราไปต่อกัน เค้าจะพาไปกินขนมหวานอร่อยๆ

เราเดินกลับออกมา อากาศยังคงร้อน และแดดก็ยังส่องแสงไม่หยุด แต่บ้านเรือนแถบนี้กลับมองไม่เบื่อเลย  ถ้าอากาศเย็นคงเดินชมบรรยากาศได้ดีกว่านี้

เดินกว่า 10 นาที ก็มาถึงร้านขนมหวาน ยุนจูให้ผมเลือก 1 ใน 2 ร้าน ผมเห็นว่าร้านด้านบน น่าจะนั่งชิวได้ดี จึงเลือกไป แต่ปรากฎว่า พอเดินเข้าไปยุนจูก็คุยกับคนขาย สักพักก็พาเดินออกมา สรุปร้านนั้นไม่มีไอซ์เฟรค เมนูที่ยุนจูอยากให้ลอง จึงเดินกลับมาอีกร้านนึงด้านล่าง

ตอนอยู่เค้าเตอร์ เจ้าเมนูไอซเฟรคอะไรเนี่ย เค้ามีให้เลือกสองรสคือถั่วแดงกะเบอร์รี่ ในใจเราเชียเบอรี่ๆๆๆๆๆๆๆ แต่ยุนจูเลือกถั่วแดง 5555 ซึ่งผมไม่ชอบกินนน น่าจะถามสักคำ 555

มาแล้ววว ไอซ์เฟรค น้ำแข็งเหมือนนมปั่น ราดด้วยถั่วแดง ด้านบนเป็นแป้งต๊อก สำหรับรสชาตินั้น ส่วนที่เป็นน้ำแข็งอร่อยครับ หวานนิดและเป็นรสนม แต่ส่วนถั่วแดงด้วยทุนเดิมไม่ชอบอยู่แล้ว บวกกับรสค่อนข้างหวาน จึงเหลือครับ ยุนจูเองก็ไม่ค่อยทาน สรุปเหลือ ถั่วแดง 5555 อ้อ ไอ้บนๆ ที่เหมือนมังคุดนั้นคือ แป้งต๊อก ซึ่งเป็นวัตถุดิบที่มักจะอยู่ในอาหารเกาหลีหลายๆเมนู เป็นแป้งเหนียวๆ ประมาณนั้น

หลังจากพักเหนื่อยกับของหวานเย็นๆแล้ว ยุนจูแจ้งข่าวร้ายว่า ยุนจูไม่สามารถไปกับผมต่อได้แล้ว พอดีมีธุระกับแม่ของเธอ ซึ่งเธอจะไปส่งผมที่สถานี subway ตอนนี้บ่ายสี่โมงแล้ว แต่แดดยังกะ บ่ายสอง ถึงไงผมก็คงต้องหาที่ไปก่อนกลับเข้าโฮสเทล

คลอง Cheonggyecheon คลองใจกลางเมืองที่มีน้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา เป็ด และ นก 5555

ก่อนจาก ยุนจูยัง ทิ้งท้ายบอกลากับผมด้วย  ….. การเดินกลางแดดระยะไกล ยังกะเดินลาดตระเวณ รด.  ดูจากรูปเอานะครับ ทั้งไกลทั้งร้อน พี่แกพาเดินๆๆๆ โอ้…. กลับมาไทยไม่ให้หน้าไม่ดำได้ไง เดินไปแล้วเธอก็อธิบาย รูปปั้นของวีรชนของเกาหลีใต้ทั้งสองท่าน ที่หน้าพระราชวังเคียงบกให้ฟัง สำหรับท่านด้านบน ผมพอจับใจความได้ว่า เป็นคนที่ประดิษฐ์อักษรเกาหลี อีกท่านเหมือนจะรบชนะญี่ปุ่นนะ เสียดายไม่มีรูป จับใจความได้เท่านี้จริงๆๆ

ถึงสถานี ยุนจูพาขึ้น subway ขณะกำลังรอรถ มีคนไทยมาต่อด้านหลัง กำลังเมามันก็การเม้าเรื่องผลการแข่งขัน วอลเล่ย์บอลไทย  ญี่ปุ่น จนยุนจูถามว่า นั้นภาษาไทยใช่ไหม  ผมเลยอธิบายไปว่า เมื่อวานมีการแข่งวอลเล่บอล เค้าคุยกันเรื่องนั้นอยู่

ยุนจูเดินมาส่งผมถึงคลองซึ่งก่อนหน้านี้เธอเตือนผมว่า อากาศมันร้อนนะ คุณยังจะมาหรือ มันไม่ค่อยมีอะไร ผมยืนยันว่าจะมาเดินเล่นอย่างน้อยก็ฆ่าเวลาน่ะนะ 55555

ถึงเวลาล่ำลายุนจู ขอบคุณมากๆที่ พาเดินเล่นที่โซล เธอขอโทษผมที่ไม่ได้พาเที่ยวจนหมดวัน เราบอกแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว เธอยังบอกอีกว่าถ้าพรุ่งนี้คุณมีเวลาฉันจะพาเที่ยวอีก แต่ผมติดทัวร์ที่เป็นเหมือนไฮไลท์ของการมาเที่ยวโซลในครั้งนี้ จึงปฏิเสธเธอไป

หลังจากนั้น ผมก็เดินเล่นให้แดดมันเผาหน้าเรื่อยๆตามทางเลียบริมคลอง มีชาวเกาหลี มาเดินเล่นบ้างออกกำลังกายบ้าง แต่ไม่เยอะ คงเพราะแดดยังเปรี๊ยงอยู่ นี่ขนาดจะห้าโมงแล้วนะ พูดถึงคลองกลางเมืองชองแกซองไรเนี่ย เค้าบอกว่า เดิมเป็นคลองน้ำเน่ามาก่อน เหมือนๆคลองแสนแสบ แต่เค้าปรับปรุงจนใสปิ้งงงงแบบที่เห็นเนี่ยแหละ

ผมชักอยากให้คลองบ้านเราใสสะอาดแบบนี้จังร้อนๆแบบนี้แทบอยากจะโดดน้ำเล่น 555 แต่เกรงใจชาวเกาหลีเค้า อิอิ

เดินอยู่เกือบ ชม. ก็เหนื่อยและ เหงื่อเต็มตัว พระอาทิตย์เริ่มตกและ ได้เวลากลับที่พักแล้ว ผมเดินกลับขึ้นมาจากทางเดินเลียบริมคลองเพื่อไปยังสถานีรถไฟ ก็พบกับถนนคนเดินเล็กๆๆเมหือนจะขายของมือสอง เครื่องมือช่าง หนมนิดๆหน่อยๆ จับใจคความไม่ได้ว่าขายอะไรเป็นหลัก 55555

หมดไปอีกวัน ถึงโฮสเทลยังไม่มีใครกลับมา รีบเตรียมแพคของเพื่อเช็คเอ้าท์แต่เช้าในวันพรุ่งนี้  เพราะคืนสุดท้ายผมจะไปนอนโฮสเทลอีกที่ ที่มีบรรยากาศริมแม่น้ำฮันบนชั้นดาดฟ้าที่สวยงาม สำหรับวันนี้อาหารเย็นเป็นมาม่า 5555 ติดมาด้วย กินไปกลิ่นโชยไปมีเพื่อนต่างชาติ มองด้วยความสงสัยแต่ไม่กล้าของเราชิม อิอิ

คืนนี้อากาศไม่เย็นมาก ที่ห้องยังคงไม่ได้เปิดแอร์ ออกร้อนนิดๆ จึงทำให้นอนหลับไม่สบายเท่าที่ควรนัก จริงๆน่าจะเปิดแอร์ได้นะ แต่ไม่กล้าง่ะ 5555

สิ่งที่ไม่คาดคิดคือการตกทัวร์

เช้าวันที่สาม ผมต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัว ออกเที่ยว การเที่ยววันนี้ทั้งวันผมจะไปทัวร์ครับ ผมซื้อทัวร์ไว้ แปลกใจใช่ไหม ปกติผมมักจะเลือกไปเอง แต่ครั้งนี้จุดหมายปลายทางที่ผมจะไปมันไม่สามารถไปเองได้ แล้วจุดหมายนี้คือ จุดประสงค์ในการมาโซลในครั้งนี้ นั้นคือ DMZ+JSA ทัวร์

เข้าสาระนิดนึง DMZ คือ เขตปลอดทหารบริเวณรอยต่อระหว่างเกาหลีเหนือ กับเกาหลีใต้ ซึ่งเป็นจุดที่เคยตรึงเครียดสุดๆ ในโลกจุดนึง ส่วน JSA หรือ Joint Security Area ตรงหมู่บ้าน ปันมันจุม กึ่งกลางระหว่่างเกาหลีเหนือและใต้ เป็นที่ที่ลงนามสัญญาหยุดยิง ซึ่งผมอยากไปสัมผัสมากๆ

โดยการทัวร์ JSA นี้จะอนุญาตเฉพาะบางสัญชาติเท่านั้น และจะต้องส่งชื่อให้กับ UN ก่อน 48 hr ด้วยแถมยังมีกฎค่อนข้างเข้มงวดเช่น ห้ามใส่ขาสั้น รองเท้าแตะ ห้ามชุดลายทหาร ห้ามเปิดเผยรอยสัก ห้ามใส่ยึนส์ขาด ห้ามเด็กอายุต่ำกว่า 10 ปี และอื่นๆ อีกสารพัด

ทำไมการไปเที่ยวต้องเครียดขนาดนี้มันชักตื่นเต้นๆๆๆๆ ย้อนเวลากลับไปอาทิตย์ก่อน ผมทำการจองทัวร์ ส่งรายละเอียดพลาสปอตให้ทาง un ผ่านทัวร์เรียบร้อย รอทัวร์มารับที่โฮสเทลเลย

กลับมาเวลาปัจจุบัน ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เดินทางไปเหยียบเศษเสี้ยวของเกาหลีเหนือ ผมเช็คเอ้าไม่รอทานอาหารเช้า เพื่อมารอรถตามจุดนัดผมหน้าโฮสเทลตอน 7 โมงเช้า

ติ๊กต๊อกๆๆๆๆๆ เห้ย 7 ครึ่งแล้วทำไมยังไม่มา เค้าย้ำว่าห้ามสายยยยยยย ทัวร์นี้รอไม่ได้ต้องไปที่นั้นตรงเวลา ผมคิดในใจเอาไงดี หรือว่าเค้าไปผิดที่ ไม่สิ ต้องถูกๆๆๆ จิตใจเริ่มร้อนรน ผมไม่มีโทรศัพท์ที่จะโทรตามเค้าได้ มีแต่เมลกะเน็ต ใช้เนตมันจะทันการณ์ไหม แย่ล่ะ เอาไงดีๆๆๆๆๆ

พลันคิดไปว่าต้องขอความช่วยเหลือแล้วว จึงรีบไลน์หา ฟิโอน่าเจ้าของโฮสเทล และส่งรายละเอียดให้เค้าดู เค้ารีบโทรตามให้ปรากฎว่า………………

สตาฟไปรับผิดที่ ไปรับอีกโฮสเทลที่ชื่อเหมือนกัน T T เสียใจมากครับนาทีนั้น ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี ฟิโอน่าก็ปลอบใจเรา ตบหลังเราไม่เป็นไรๆๆๆ แล้วเค้าก็พยายามคุยกะทัวร์ให้ ว่าจะทำยังไง มารับก็ไม่ทันแล้ว ผมพูดภาษอังกฤษไม่ได้ด้วย ต้องขอบคุณฟิโอน่าจริงๆ นาทีนั้นเธอช่วยไว้เยอะ เธอคอมเพลนไปยังบริษัททัวร์ เค้าช่วยให้ได้แค่ว่า เหลือทัวร์ตอน 10:30 แต่เป็นทัวร์ DMZ อย่างเดียว ก็เลยตกลงไป

เอาวะ!!!  ไม่เป็นไร ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ จำไว้เป็นบทเรียน ระหว่างรอทัวร์ DMZ รอบต่อไป ฟิโอน่าชวนผมกลับเข้าไปทานอาหารเช้าก่อน ระหว่างนั่งรอเวลา จึงได้พบกับเพื่อนๆ จำนวนมาก ที่เริ่มตื่นนอน ออกมาทานอาหารเช้า

เดวิช ชายร่างสูงใหญ่ ที่เคยทักเราในวันแรก เขาอายุเพียงยี่สิบกว่าๆเท่านั้น มาจากฝรั่งเศษ ออกเที่ยวมาหลายเดือนแล้วววว เพื่อนฝูงเยอะมาก เขาทักทายคนทุกคน และพยายามผูกมิตรทุกคน เราพอสื่อสารได้บ้าง เห็นว่ามีแพลนจะเดินทางมาไทยด้วย จึงแลกเฟสบุ๊คไป

อีกคนโจนาทาน หนุ่มลาติน ชาวคอสตาริก้า เป็น developer ทำงาน IT เหมือนกันเลยยย คนนี้ยังไม่เคยเที่ยวไทย ก็ชวนมาเหมือนกัน

นาฬิกาบอกเวลา 10:25 ผมกลับไปรอที่เดิม แต่ที่รอบนี้แปลกกว่าเดิมคือ มิตรภาพของเพื่อนๆในโฮสเทล สตาฟชาวเกาหลี ช่วยหิ้วกระเป๋าออกมาให้และ ให้ของที่ระลึกเป็นที่ขั้นหนังสือมา ขอบคุณครับ ประทับใจจริงๆ ผมลาฟิโอน่าและไม่ลืมที่จะขอบคุณเธออีกครั้ง ขอบคุณจริงๆ ครับ แล้วก็หิ้วกระเป๋ามารอสตาฟจากทัวร์ที่จะมารับ ………….

จบตอนนน—— ตอนต่อไป DMZ จะเป็นแบบไหน วันสุดท้ายของโซลจะเป็นยังไง อะไรยังรอผมอยู่ ไว้ part สุดท้าย ขอบคุณที่อ่านครับ อิอิ ————–

อีกครั้งกับบันทึกการเดินทางของผม ซึ่งครั้งนี้ เป็นการเดินทางครั้งแรกที่เปิดโลกกว้างด้วยตัวคนเดียว ในดินแดนกิมจิ ด้วยความที่ไม่กี่วันก่อน jeju air ได้ออกโปรโมชั่นบินไปกลับ กรุงเทพ – โซลในราคา 96xx เท่านั้น แถมเวลาค่อนข้างสวยอีกด้วย จึงกดจองไปโดยไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจะได้ไปตะลุยโซลในเร็ววันแบบนี้

ตั๋วเครื่องบิน

ตามที่กล่าวไปตอนแรก ผมได้ตั๋วโปรของสายการบินเจจูแอร์มาในราคา 9xxx เท่านั้น โดยเจจูแอร์เป็นสายการบินแบบ LOW COST สัญชาติเกาหลีใต้ มีซุงจุงกิ ดาราชื่อดังเป็นฟรีเซ็นเตอร์ โดย น้ำหนักกระเป๋าเช็คอินอยู่ที่ 15 kg น้ำหนักกระเป๋าขึ้นเครื่องอยู่ที่ 10 kg(ปัจจุบันตั๋วโปรทางสายการบินไม่ได้แถมกระเป๋าเช็คอินแล้วว ต้องซื้อเพิ่มนะ) ส่วนเวลาบินก็สวยๆ นะ ดึกถึงเช้าเที่ยวต่อ วันสุดท้ายกลับดึก เที่ยวเต็มๆ สี่วัน

จองที่พัก

ในตอนแรก ผมกะใช้บริการเว็บ Couchsurfing.com การหาที่พัก จนแล้วจนรอดก็หาโฮสไม่ได้ อาจจะเพราะ ผมยังไม่มี reference จึงต้องหันไปพึ่ง agoda เจ้าประจำ แน่นอน ราคากับ rating เป็นตัวเลือกอันดับต้นๆ ผมต้องการที่พักสำหรับสามคืน จึงทำการจองไปสองที่ สองคืนแรกนอนที่ G Guesthome Itawon อีกคืนไปนอนที่ Han River Residence  ซึ่งจะกล่าวต่อไปในเนื้อเรื่องนะ

เตรียมพร้อมก่อนออกเดินทาง

แน่นอน ผมเเหลือเวลาไม่ถึงเดือนที่จะต้องออกเดินทางแล้ว ครั้งนี้ไปคนเดียวอีกด้วย ทุกอย่างดูฉุละหุกไปหมด ผมต้องรีบทำการบ้าน เปิดหารีวิวต่างๆ เพื่อที่จะเอาตัวรอดที่นั้นลำพังได้ ของต่างๆต้องถูกเตรียมให้พร้อม ไม่ว่าจะเป็นปลั๊กไฟ ถ้าหัวแบนๆ ต้องหา adapter หัวกลมๆมาใช้ power bank ก็สำคัญอย่าลืม อ้อเรื่องอากาศ ที่ผมไปเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิอากาศค่อนข่างเย็นสบายในเวลากลางคืน และแดดจะแรงจัดในเวลากลางวัน ซึ่งไม่ต้องเตรียมเสื้อหนาวไปให้มากมาย

เมื่อถึงวันเดินทาง

เที่ยวบินของที่จองไปนั้นออกตอนตีหนึ่งครับ ฉะนั้นหลังจากใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนทำงานตามหน้าที่จนเลิกงานก็ได้เวลาปลดปล่อยชีวิตเป็นอิสระ รีบกลับบ้าน อาบน้ำอาบท่าเช็คของอีกรอบ เมื่อถึงเวลาแทกซี่มาจอดหน้าบ้านตรงตามเวลา ผมมาถึงสนามบิน เกือบๆ สี่ทุ่ม ก่อนเค้าเตอร์เปิด แต่ตอนนี้สิ คนต่อคิวบานเลยแฮะ ขาไปผมมีเพื่อนสมาชิกร่วมเดินทางไปไฟลท์เดียวกัน พอสมาชิกครบ ก็ไปที่เค้าเตอร์เช็คอินทำการเช็คอิน วาบเจอกันอีกที ก็หน้าเกตเลย ส่วนเกตที่ได้เดินขาลากสุดปลายฝันจริงๆ

ภาพตัดมาที่บนเครื่องบิน jeju air ใช้เครื่องบิน Boeing 737-800 รุ่นยอดนิยม เนื่องจากเป็นเครื่องขนาดไม่ใหญ่ระยะทางจากกรุงเทพถึงโซล น่าจะไกลสุดแล้วที่รุ่นนี้จะไปได้ นั่งแล้วไม่อึดอัดสบายๆ มีบริการเฉพาะฟรีน้ำดื่ม ลูกเรืองน่ารักสไตล์กิมจิ บินเครื่องขึ้นไม่นาน กัปตันก็ดับไฟพักผ่อนกันไป

ใช้เวลา ห้า ชม.กว่าจะถึงโซล ที่โซลเวลาเร็วกว่ากรุงเทพ สองชั่วโมง และเราได้เห็นแสงแรกของวันบนเครื่อง ธรรมชาติได้ไล่โทนสีของฟ้าอย่างสวยงาม จนไม่นานนัก เราก็มาถึง Inchon International Airport สนามบินนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลีใต้

เท้าแตะพื้นแบกเป้ขึ้นบ่า

เมื่อถึงสนามบิน ผมผ่าน ตม. ได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร รับกระเป๋าเรียบร้อย ต่อไปก็ไปรับ wifi และ ซื้อบัตร T money สำหรับ wifi ผมเลือกใช้บริการของ kt mobile เพราะเค้ามีโปรโมชั่น จองผ่านเว็บ จะฟรีค่าเช่า เสียเฉพาะค่าเน็ตเท่านั้น วันละ 5000 won เท่านั้น vat อีก 10% รวมแล้วสี่วันมีค่าใช้จ่ายเพียง 22000 w(6xx baht) เท่านั้น เน็ตแรงหายห่วง อ่อสถานที่รับคือ บูตใกล้ๆประตูแปด เผื่อใครสนใจเพราะเทียบแล้วราคาถูกกว่าซื้อซิมหรือเช่า egg อีกครับ

ข้างๆกัน มีร้าน CU ซึ่งถือว่าเป็นร้านสะดวกซื้ออีกเจ้าที่เกาหลี(ไทยมีแค่แฟมกะเซที่ดังๆแต่เกาหลีมีหลายเจ้านะครับ) สิ่งแรกเลยที่ต้องซื้อคือบัตร T money บัตรเติมเงิน transport card ใช้ในการซื้อของเดินทาง ขึ้นรถไฟฟ้าทรถเมลเหมือนบัตร octopusของฮ่องกง หรือบัตร easycard ของไต้หวัน จัดแจงเติมเงินไป 30000 won ค่าบัตรอีก 4000 won  ลายน่ารักมั้ย อิอิ

ตะลุยเดี่ยวเข้าเมืองโซลลลลลลลล

ถึงเวลาล่ำลาสมาชิกในทีมให้เดินทางปลอดภัย ผมเลือกโดยสารรถไฟฟ้า เข้าเมือง โดยรถไฟเข้าเมืองจะมีสองประเภทนั้นคือ all stop train กะ express train เลือกเอาตามสะดวกครับ เช้าๆ แบบนี้รถไฟฟ้ากลับคนไม่เยอะมาก แต่ก็ยืนยาวๆ จนถึงที่พักน่ะแหละ 5555 อ้อ พูดถึงระยะทาง ประมาณ สี่สิบโลมั้ง เข้ามาถึงโซลเนี่ยไกลไม่ใช่เล่น ภูมิประเทศรอบๆ สนามบิน จึงไม่ค่อยมีตึก มีแม่น้ำบ้างทะเลบ้างตามประสาชนบท มีสีเขียวขจีให้เชยชม ยืนดูวิวข้างทางมาเรื่อยๆ ไม่มีโอกาสให้ควักกล้องมาถ่ายเพราะของเต็มไม้เต็มมือ

หนึ่ง ชม. นิดๆเห็นจะได้ กว่าจะมาถึงสถานี Itawon  อันเป็นสถานีที่ใกล้ที่พักที่สุด ออกมาจากรถไฟฟ้าก็เจอกับเมือง อากาศสบายๆ มองรอบด้านตึกไม่สูงมาก เอาไงเปิดแผนที่ดู หาทางมุ่งน่าสู้ G Guesthome ต่อ บริเวณ itawon นี้คล้ายกับข้าวสารบ้านเรา เป็นแหล่งรวมนักท่องเที่ยว ตามแผนที่นึกว่าเดินไม่ไกลแต่จริงๆไกล พอควรเลย ผ่านร้านค้าต่างๆรวมถึงร้านอาหารไทยที่พบได้มากในบริเวณนี้

G Guesthome ที่พักเล็กๆแต่อบอุ่นชะมัด

เดินเอาเหนื่อย ที่นี่เหมือนมีเขา  มีเนินตลอดทาง เดี๋ยวชันบ้าง ไม่ชันบ้าง ทำเอาคนพื้นที่ราบลุ่มอย่างเราได้หอบ เดินเข้าซอยเล็กๆเงียบๆจนมาถึงที่พัก G Guesthome  พอกดอ๊อด ก็ได้เจอกับ staff หนุ่มชาวโคเรียน สองคนออกมาต้อนรับ แนะนำที่นอน ล๊อกเกอ การเข้าออก ที่พัก และเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้เจอกับเดวิด (แต่ตอนนั้นยังไม่รู้จักกัน งงไหม)

สำหรับบรรยากาศที่พักทั่วไปก็เหมือนอยู่บ้านพักเยาวชนครับ สะอาดสะอ้าน ห้องน้ำก็สะอาด มีอาหารเช้าง่ายๆให้ทำทานได้เอง การพักแบบ hostel มีข้อที่ควรรู้หลายๆ อย่างเช่น เราจะต้องล้างจานและแก้วที่เราใช้เอง การทักทายทุกคนที่เหมือนเป็นธรรมเนียมเหมือนอยู่บ้านเดียวกัน

แต่ผมเสียอย่างสื่อสารภาษาไม่ค่อยได้  ได้แต่ทักทายนิดหน่อยก็เนียนขอตัวออกมา ไม่รู้ว่าจะทำให้เสียชื่อคนไทยไม่มีมนุษยสัมพันธ์หรือป่าว ที่แน่ๆ ป๋มสื่อสารไม่ค่อยได้ง่ะ

หลังจากเก็บข้าวเก็บของเปลี่ยนเสื้อสักหน่อย ก็พร้อมตะลุยโซลในวันแรกครับ วะหะหะหะ

นั่งหลับที่ Namsangol Hanok Village 

หลังจากเก็บข้าวของที่พักเรียบร้อย เดินจากที่พักมาขึ้น รถไฟใต้ดิน โดยที่นี่จะเรียกว่า Subway และ Subway นี้ถือ เป็นยานพาหนะหลัก หรือจะเรียกได้ว่า เป็น USS Enterprise ที่ผมใช้เดินทางตะลุยอวกาศโซลแห่งนี้ก็เป็นได้

อ้อ ไหนๆก็มาถึง Subway และ ที่นี้ Subway ซับซ้อนซ้อนเงื่อนเป็นคดีฆาตกรรมปริศนา ก็ว่าได้ ทางที่ดี เราควรโหลด app ไว้ประจำ smart phone  เป็น APP ที่ช่วยในการเดินทางใน seoul ได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะ คำนวนราคา เวลา สับเปลี่ยนสถานี ข้อมูลทางออกจบใน app เดียว app นี้มีให้โหลดทั้ง android และ ios

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.imagedrome.jihachul
https://itunes.apple.com/us/app/subway-korea/id325924444?mt=8

กลับมาเดินทางกันต่อ Namsangol Hanok Village เนี่ยเป็นหมู่บ้านที่จัดแสดงความเป็นอยู่โบราณของชาวเกาหลี สามารถเดินทางด้วย subway มาที่สถานี Chungmuro  ทางออก 3 แล้วเดินเลี้ยวซ้ายเข้าซอยมานิดนึง ที่นี่เข้าชมฟรี แต่หากต้องการร่วมกิจกรรมจะเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มครับ สำหรับผมแล้วที่นี่ไม่มีอะไรมาก บ้านรูปทรงคล้ายไปทางจีน ญี่ปุ่น แดดแรงๆ ประกอบกับเมื่อคืนไม่ได้นอน ทำเอาเพลียเหมือนกัน

ขนาดของตัวหมู่บ้านไม่ใหญ่มาก ใช้เวลาเดินไม่นานก็ทั่วครับ ได้เวลามาหาที่ร่มใต้ต้นไม้หลบแดด และตามที่บอกตอนแรก อากาศที่นี่ หากกลางคืนจะเย็น ไม่ต้องเปิดแอร์เปิดผมลมก็หลับสบายๆ แต่กลางวันนี่สิแดดแรงจริงๆ ร้อนเหมือนกัน แต่ไม่ร้อนอ้าวแบบบ้านเราครับ

ผมหาร่มไม้หลบแดด พอมีลมโชยๆ เย็นๆ บรรยากาศแบบ หลับแน่ๆ ก็เลยเผลอนั่งหลับไป(ทำไปได้)

รู้สึกตัวอีกทีไลน์เด้งครับ ผมมีนัดกับสมาชิกที่มาเที่ยวบินเดียวกัน ปกติแล้ว ผมไปที่ไหนจะต้องไป landmark ของที่นั้นๆ สำหรับ โซลคงไม่พ้น N Seoul Tower เพราะเพื่อนที่มาในไพลท์เมื่อคืนไปพอดีเลยตกลงว่าจะไปพร้อมกัน

N Seoul Tower หอคอยแห่งความรัก

การเดินทางไป N Seoul Tower สามารถไปได้หลายวิธีเช่น นั่งรถเมล์ เคเบิ้ลคาร์หรือใครฟิตหน่อยสามารถเดินขึ้นได้ เราเลือกที่จะขึ้นโดยนั่งเคเบิ้ลคาร์ การเดินทางมายังเคเบิ้ลคาร์ สามารถเดินมาจากสถานี Myeongdong Exit 4 เดินเข้าซอยมาอีกนิด ขึ้นเนินเขาอีกหน่อย ก็จะเจอกับท่ารถเคเบิ้ลคาร์

แต่แล้วเหมือนชะตาจะเป็นใจ เคเบิ้ลคาร์ปิดปรับปรุง เราจึงต้องหาทางอื่นเพื่อเดินทางไปยัง N Seoul Tower ต้องขอบคุณการจัดการที่ดีของ เคเบิ้ลคาร์ ได้จัดเจ้าหน้าที่พร้อมป้ายอำนวยความสะดวก เราสามารถนั่งรถเมลสาย 2 ขึ้นไปยัง N Seoul Tower ได้ โดนเดินเลยไปอีกนิดและข้ามฝั่งรอที่ป้ายรถเมล

สำหรับรถเมล์ที่โซลถือว่าเป็นครั้งแรกทีผมได้ใช้บริการ รถเมลที่โซลคล้ายกับรถเมลเมืองใหญ่ๆหลายๆแห่ง คือสามารถใช้บัตรแตะชำระค่าบริการได้ แต่ผมไม่แน่ใจว่าแตะเฉพาะขึ้นหรือทั้งขึ้นทั้งลง ผมแตะมันหมดแหละ 555

รถเมลลัดเลาะมาตามทางที่คดเคี้ยว สูงขึ้นเรื่อยๆ เราเริ่มมองเห็นตัวเมืองในมุมสูง ระหว่างทาง เราจะเห็นบางคนเดินขึ้นเพื่ออกกำลังกายก็มี

และแล้วก็มาถึง N Seoul Tower จนได้ แต่จริงๆ ก็ไม่ถือว่าถึงเพราะยังไงต้องเดินต่ออีกนิด อ่อคุณจะสังเกตุได้เมื่อคุณมาถึงป้ายรถเมลที่จะตรงลง ตรงนี้คนจะลงเยอะมาก และรถจะติดพอสมควรเลยล่ะ

ถึงแล้ววว เห็นหอคอยอยู่ไกลๆ นั้นแหละ ที่เราต้องเดินไป เดินตามฝูงชนอันล้นหลามไปเรื่อยๆ ทางก็จะชันบ้าง แต่ก็ไม่ไกลนัก เราจะมาถึงลานกิจกรรม ข้างๆ หอคอย ตรงนี้ มักจะมีกิจกรรมมาจัดแสดงนักท่องเที่ยวเป็นประจำ วันนี้ที่ผมไปมีการจัดแสดงการใช้อาวุธโบราญ และการรำอะไรสักอย่าง

ถ้าพูดถึง N Seoul Tower แล้วคงไม่มีใครไม่รู้จัก การคล้องกุญแจคู่รัก ซึ่งเยอะจริงๆครับ แต่ทางเจ้าหน้าที่จะมีการนำออกเรื่อยๆ อีกอย่างเดิมคู่รักที่มาคล้องกุญแจ จะโยนกุญแจลงด้านล่าง แต่ปัจจุบัน เค้ารณรงค์ไม่ให้โยนเพราะ สัตว์ที่อยู่ด้านล่างกินเข้าไปจะเป็นอันตราย

สำหรับประวัติ N Seoul Tower ผมจะไม่ขอเล่า เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกัน 555 เอาเป็นว่ามันคือ หอคอยส่งสัญญาณทีวีมาก่อน ก่อนที่จะเปิดให้ท่องเที่ยวละกันและยังสามารถขึ้นไปชมวิวด้านบนได้แต่ต้องเสียค่าใช้จ่ายนะ ผมเห็นว่าไม่มีอะไรจึงไม่ได้ขึ้นไป จึงได้แต่เดินรอบๆ ชมนกชมไม้ไปอ้อ ที่นี่มีเมเบิ้ลด้วยนะกำลังสวยเลย เสียดายมีน้อยไปหน่อย

หลังจากถ่ายรูปกะสิ่งคู่บ้านคู่เมืองเรียบร้อย ก็ต้องเดินทางกลับไปขึ้นรถเมลเพื่อไปลงไปด้านล่าง โดยจุดหมายสุดท้ายของวันนี้คือ เมียงดง แหล่งช๊อปปิ้งของวัยรุ่น ที่มีแต่ร้านเครื่องสำอางค์มากมายย เต็มไปหมด

เมียงดง Myeongdong ถนนเครื่องสำอางค์

การเดินทางโดยที่ไม่ได้ทำการบ้านมาก่อน ทำให้เราต้องมายืนที่ป้ายรถเมล และไล่หาสายรถเมลทีละสายว่า จอดที่ไหนมาได้ จนเรามาหยุดอยู่ที่สาย 5 ถึงแน่นอนเมียงดง โดยเราต้องอาศัยการนับป้ายเอา หรืออีกวิธีการคือ google map ช่วยท่านได้ เพราะบางครั้งบางป้ายไม่มีคนลง จบกันนับไม่ถูก 555 ก็ได้ google map เนี่ยแหละช่วยชีวิตไว้

ลงรถเมลปุ๊ยบข้ามถนนปั๊บก็เข้าสูเมียงงงดงงงง ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาคือ นี่มันซีเหมินไทเปชัดๆ 555 เดินไปสักหน่อย ถึงได้รู้ว่า สิ่งที่ต่างคือ ร้านค้า ส่วนใหญ่มีแต่เครื่องสำอางค์ เครื่องสำอางค์และเครื่องสำอางค์ อ๊ากกกก สมาชิกในกรุ๊ปแยกย้ายตามหาของฝากซื้อให้กับที่ทำงาน จนพวกเราเริ่มรู้สึกว่าหิวมากและ เพราะตั้งแต่มาถึงเมื่อเช้าได้หนมปังเซเว่นจากไทย ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยยยย แต่ที่อ่านรีวิวมา ร้านรวงมันเยอะแยะเลยนิ แล้วนี่หายไปไหนหมด ไม่มีร้านของกินสักร้าน

เราเดินจนแถบสุดถนนถึงเจอกลุ่มร้าน ก็เลือกเลยอาหารญี่ปุ่นทงคัตซึ 555 ไหงมื้อนี้เป็นทงคัตซึเนี่ย แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วหิวเหลือเกินนนน จัดแจงสั่งมาเลย

จานที่ได้นั้นใหญ่มาก ทานได้สองคนเลยแหละ ดีไม่ได้สักมาครบไม่งั้นตาย ท้องแตก แต่ถ้ามองไปโต๊ะข้างๆ วัยรุ่นกลุ่มนึงจัดคนละจาน กินเข้าไปได้ไงหมดวะเนี่ย

พูดถึงร้านอาหารที่เกาหลี มักจะมีกิมจิให้เรากินประกอบทุกมื้อไม่ว่าคุณจะสั่งอะไร สามารถตักกิมจิได้ฟรี กินเท่าไหร่ก็ได้ สุดยอดเลย ส่วนน้ำเปล่า แทบทุกร้านจะเตรียมไว้ให้ลูกค้า เทใส่แก้วดื่มได้เลยครับ

หลังจากอิ่มท้องแล้ว เดินออกมานอกร้าน ฟ้าเริ่มครึ่มๆ ไปบ้าง แต่เอ๊ะ มองนาฬิกา นี่มันทุ่มนึงแล้ว ที่บ้านเราเห็นแบบนี้น่าจะแค่ห้าโมงเย็น และอีกสิ่งนึงที่แปลกออกไปคือ ร้านรถเข็น เริ่มมีการตั้งร้านกันตามทางเดินมากขึ้น ทำให้พื้นที่ที่เหลือไม่มากในท้องได้เติมเต็มเข้าไปอีก

ของกินตอนกลางคืนเยอะมาก ส่วนใหญ่จะเป็น เสียบไม้ หรือของกินเล่นๆ  หลายอย่างแพงกว่าตลาดอื่นๆ(มาทราบภายหลัง)  เราเดินกินนู้นนี่มาเรื่อยๆ จนท้องรับไม่ไหว ฟ้าเริ่มมืดลง ก็แน่ล่ะ นี่มันจะสองทุ่มและ 555 ก็ได้เวลาแยกย้ายจากสมาชิกจำเป็น ออกเดินทางเดี่ยวๆอีกครั้งเพื่อกลับไปพักผ่อน

บุคคลน่าสงสัย???

สำหรับวันแรกนี่เพลียมาก กลับมาถึงพี่พัก เพื่อนร่วมห้องยังไม่เข้ามากัน จัดแจงอาบน้ำอาบท่า ล้มตัวลงบนที่นอน ระหว่างกำลังดูรูปถ่ายอยู่นั้น จุดเปลี่ยนสำหรับวันพรุ่งนี้ก็เริ่มขึ้น เพื่อนในเว็บ couchsurfing.com ซึ่งได้คุยกันบ้างก่อนจะมาที่เกาหลี

ย้อนกลับไป 1 เดือน ก่อนมายังเกาหลี ผมได้สร้าง Event ไว้ว่าผมจะมาที่โซล อยากได้คำแนะนำในการท่องเที่ยว  เวลาผ่านไปสามอาทิตย์ ไม่มีใครติดต่อมาเลย T T จนสามวันจะเดินทาง มี สมาชิกสาวคนนึง รูปโปรไฟล์พริ้งค์มากทักเข้ามา แถมพึ่งจะสมัครเว็บมา บอกผมว่าเค้ายินดีจะให้คำแนะนำหลายๆอย่าง ผมจึงขอ line ไป หลังจากนั้นก็ติดต่อผ่าน line

ช่วงแรกนั้นผมยอมรับเลย ไม่ไว้ใจอย่างมาก สมาชิกใหม่แถมรูปโปรไฟล์ขนาดนั้น แล้วผมก็แอด line ไป รูปโปรไฟล์ line ผู้ชายแน่นอน ชื่อก็ไม่ใช่ เอ๊ะลองถามดูว่าคุณใช่ ….. ไหม เค้าบอกว่าใช่ อ๊ะ โอเคเราจะไม่ถามอย่างอื่น จะชายหรือหญิงตัวจริงตัวปลอม ถ้าเราไม่ให้ข้อมูลที่อยู่หรือแพลนละเอียดซะอย่างคงตามไม่เจอ

ผมจึงแค่ส่งแพลนคร่าวๆให้ดู ว่า โอเคไหมในแต่ละวัน ก็ได้รับคำแนะนำกลับมา ก็ไม่ได้คิดอะไร

วาร์ปกลับมาเวลาปัจจุบัน ตอนนี้ผมตอนอยู่ใน hostel กำลังเช็ครูป ในกล้อง และจุดเปลี่ยนของวันพรุ่งนี้ก็เกิดขึ้น เพื่อนชาวเกาหลีคนนี้ทักมา ว่าอยู่ไหนแล้ว ถึงเกาหลีแล้วใช่ไหม พรุ่งนี้ว่าง เรามาเจอกันไหม ในใจผมน่ะหรอ กล้าๆกลัวๆ โดนมิฉาชีพป่าววะ บ้านเรามีเพียบ แถมชอบถามว่าเรามาคนเดียวหรอ ยิ่งไม่น่าไว้ใจใหญ่ เอาไงดี …

ผมก็โดนตื้อพักใหญ่ จนผมเลยถามไปตรงๆว่า คุณเป็นคนไม่ดีหรือเปล่า เป็นโจร เป็นคนหลอกลวงเท่าที่ภาษาอังกฤษของผมกับ google จะพอช่วยได้ ใส่ไปเต็มที่

และโดนตอบกลับมาว่า เค้าเป็นเพียงเด็กผู้หญิงเท่านั้น จะมาทำไรได้ เค้าต่างหากที่ต้องกลัวเราในการเจอกันครั้งแรก สำหรับเพื่อนจากเว็บ รูปโปรไฟล์ไม่ใช่ตัวเค้า ถ้าคุณไม่เชื่อจะวิดีโอคอลก็ได้(แต่เนื่องด้วยอยู่ในห้องแล้วจึงปฏิเสธไป)

เราก็อ่ะ โอเค ไปเจอก็ไปเจอ จึงส่งแพลนของวันรุ่งขึ้นให้ เผื่อเค้าจะพาไปไหน รวมทั้งเมนุอาหารเกาหลีที่เราจดๆมา เพื่อให้เค้าพาไปว่างั้น งั้นตกลงเจอกันพรุ่งนี้ ก่อนนอน เพื่อความชัว ผมขอให้เพื่อนคนนี้ส่ง รูปให้ในไลน์ โดยบอกไปว่า ผมจะรู้ได้ไงว่าเป็นคุณ เพื่อเช็คว่าตกลง เค้าเป็นหญิงหรือชาย กันแน่ๆ 555

จบวันที่หนึ่งอันแสนหฤโหด  บนที่นอนอันอบอุ่น อากาศเย็นๆไม่ต้องเปิดแอร์

พร้อมลุยในวันที่สอง

ปกติแล้ว ผมเป็นคนตื่นเช้า มาที่นี่ ผมตื่นหกโมง พบว่าฟ้าสว่างเป็นที่เรียบร้อย แต่สมาชิกร่วมห้องยังไม่ตื่นกันเลย ผมนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนสักพักถึงย่องลงมาอาบน้ำแปรงฟัน ด้วยความที่นอนเตียงบน กับหุ่นชาวเอเชียอย่างผม จะขึ้นลงแต่ละทีลำบากมาก แถมยังต้องพยายามเงียบ เพื่อไม่ให้รบกวนเพื่อร่วมห้องอีกด้วย ทำเอาใช้เวลาพอสมควร

หลังจากล้างหน้าแปรงฝันเป็นที่เรียบร้อย ผมก็พบกันผู้หญิงอายุไม่มาก เค้าแนะนำตัวเองว่า ชื่อฟิโอน่า เป็นเจ้าของโฮสเทลแห่งนี้ สำหรับ Fiona คือชื่อของตัวละครในเรื่อง shrek ในโฮสเทลเราจะเห็นรูปเธอหมายถึงตัวกระตูนนะ แปะตามจุดต่างๆ ของโฮสเทลอยู่ทั่วเลย ฟิโอน่าจัดแจง เตรียมอาหารเช้า ผมก็ได้ทานพอดี ปกติแล้วอาหารเช้าที่นี้ จะเป็นซีเรียล นม น้ำผลไม้ ไข่ คุณสามารถใช้เตากับกะทะทำอาหารเองได้

ระหว่างทานมีเพื่อนร่วมโฮสเทลเข้าทานข้าวเช้า ก็ทักทายกันตามประสา ใจจริงผมอยากจะดาวไข่นะ แต่ยังไม่เคยใช้เตาของที่นี่ไม่รู้ต้องทำไง กลัวทำโฮสเทลไฟไหม้ เลย ข้ามไปละกัน 555 อ้ออีกอย่างหากทานเรียบร้อย ก็ควรเก็บล้าง เพื่อคนอื่นจะมาใช้ต่อได้ ซึ่งโฮสเทลส่วนใหญ่จะเป็นอย่างนี้

พระราชวัง Gyeongbokgung ที่ยิ่งใหญ่ใจกลางเมือง

ผมออกเดินทางจากโฮสเทลตอนแปดโมงกะเวลาไปถึงที่พระราชวังเคียงบกพอดีที่เค้าเปิดให้เข้าชม เหมือนกันกับเมื่อวาน subway เป็นยานพาหนะหลักของทริปนี้ สถานีที่เราจะไปคือชื่อเดียวกับพระราชวังนั้นคือ Gyeongbokgung  station ทางออก 5  จะโผล่มายังประตูด้านข้าง ออกมาปุ๊บก็พบกับแสงแดดอันแรงกล้า ทั้งๆที่อากาศยังเย็น สังเกตุหนุ่มสาวชาวเกาหลี ที่มาท่องเที่ยวจำนวนมาก เดินเข้ามาเรื่อยๆ จะพบกับที่จำหน่ายตั๋ว การเข้าชมจะเสียค่าเข้าชม 3000 วอน

หลังจากเดินเข้ามาในตัวพระราชวังแล้ว จะเห็นอาคารขนาดใหญ่ซึ่งถือว่าเป็นจุดเด่นของที่นี่ก็ว่าได้  และที่น่าสนใจไม่แพ้พระราชวังคือ วัยรุ่นมักจะแต่งตัวประจำชาติในชุดฮันบกมาถ่ายรูปที่นี่ ซึ่งจริงๆแล้วอยากขอถ่ายรูปด้วยนะแต่อายอ่ะ 5555

เดินเข้ามาเรื่อยๆ  แรกๆคิดว่าคงไม่ใหญ่มาก คงไม่มีอะไรให้ชมสักเท่าไหร่ แต่เมื่อเข้ามาแล้วกลับกัน พื้นที่ใหญ่โตกว้างขวางมี อาคารให้ถ่ายรูปมากมาย หากมีเวลาสักครึ่งวันสามารถเก็บได้หมด แต่ที่สำคัญหากจะมาควรพกร่มหรือหมวกมาด้วยนะครับ แดดแรงจริงๆ อิอิ

ลักษณะขอสถาปัตยกรรม ที่นี้จะเป็นอาคารคล้ายๆทางจีน ญี่ปุ่นผสมๆกันไปตามแนวทางประเทศแทบนี้ ตกแต่งด้วยสีแดงเป็นหลัก แซมสีเขียวและลวดลายสีต่างๆตามชายคา สำหรับประวัติศาสตร์นั้นผมไม่รู้ขอข้ามไปละกัน 5555

เดินเล่นจนเริ่มรู้สึกเหนื่อย จึงหาร่มไม้นั่งพัก อ่านนู้นนี่ในเฟสบุ๊คไปพลางๆ วันนี้ผมมีนัดกับคนแปลกหน้า เพื่อนใหม่ชาวเกาหลี ไม่นานเพื่อนก็ทักมา ถามว่าอยู่ไหนผมทานอะไรหรือยัง เดี๋ยวจะพาไปหาอะไรอร่อยๆกิน เค้าใกล้ถึงแล้ว เลยตกลงปลงใจไปตามนั้น ไหนๆมานี่ยังไม่มีอาหารเกาหลีแท้ๆตกถึงท้องเลย

เดินออกจากเขตวัง ยังบ่นๆกับเพื่อนอยู่เลยว่า อยากดูพิธีเปลี่ยน Guard แต่หาไม่เจอว่าเค้าอยู่ตรงไหนกัน จนเดินออกมานี่แหละ ที่แท้ อยู่ด้านหน้าเลย ตรงถนน ได้เวลาเปลี่ยนกะพอดี โชคดีจริงๆ

ผมเคยดูของไต้หวันมา แต่ของไต้หวันจะเป็นทหารในชุดยุคปัจจุบัน แต่หน้าวังเกียงบก  จะมาในชุดโบราณและใส่หนวดเหมือนในหนังเลย ได้บรรยากาศไปอีกแบบ หลังจากเปลี่ยนแล้ว ก็จะยืนนิ่งให้นักท่องเที่ยวเข้าไปถ่ายรูปได้ แต่ใกล้เวลานัดแล้วผมต้องรีบถ่ายๆและไปหาเพื่อนที่จุดนัด

====ติดตามอ่านตอนต่อไป วะหะหะ ขอจบครึ่งแรกเท่านี้ก่อนครับ===